In de praktijk van Tekenbubbels.
Wekelijks krijg ik kinderen in mijn praktijk die iets akeligs hebben meegemaakt: ze zijn gepest, hun ouders zijn gescheiden, er waren ruzies, een ongeluk of nog iets anders. Vaak worden ze aangemeld met de vraag of ik ze wil helpen met behulp van EMDR, een behandeling voor traumatische ervaringen. En natuurlijk wil ik dat! Dat is echter niet altijd even makkelijk, want wat soms vergeten wordt is dat EMDR geen trucje is waarmee alles “weggemaakt” kan worden.
Een goede analyse van de situatie is noodzakelijk, de situatie van de nare ervaring, maar ook de leefsituatie in het nu. Zeker bij of na huiselijk geweld is het van belang dat er ook gewerkt wordt aan veranderingen in de huiselijke situatie. Dit wordt door andere hulpverleners gedaan met wie ik dan kan samenwerken.
Een kind moet er op kunnen vertrouwen dat er tijdens en na de behandeling in ieder geval één stabiele steunpersoon is en dat de schadelijke situatie ( thuis, op school of anderszins) niet voortduurt. Dat vertrouwen keert niet zomaar of vanzelfsprekend terug! En dat kan het kind ook niet alleen!
In mijn praktijk besteed ik dan ook altijd aandacht aan wat er nodig is om dit vertrouwen weer op te bouwen. Wat iemand anders doet, daar kan een kind geen invloed op uitoefenen, maar “wat heb jij nodig om je sterk te voelen en te durven zeggen dat iets je bang maakt of verdriet of pijn doet?”
Voordat ik met de EMDR-sessies kan beginnen, is het ook van groot belang dat er vertrouwen is van het kind naar mij, want het kan best eng zijn om te vertellen over wat je hebt meegemaakt, het kan schaamte en schuld oproepen. En het teruggaan naar de beelden van toen, is ook spannend. Want die wil een kind liever niet nog een keer voor zich zien, ze hebben vaak al genoeg moeite gedaan om dit te vergeten! Niet ieder kind weet direct welke situaties hem nu nog zoveel last bezorgen! Al werkende komen er vaak meerdere dingen nog naar boven, die het kind zich niet eens bewust was. Zo sprak ik deze week een tiener die zich nu ( 12 jaar later!) pas bewust werd van hoe verdrietig en boos ze eigenlijk nog was over de scheiding van haar ouders!
Een ander kind ontdekte, in samenwerking met mij, dat ze vaak geen antwoord gaf op bepaalde vragen, daarmee onverschillig en ongemotiveerd leek voor haar omgeving, terwijl in de sessie bleek dat deze vragen een trigger vormden: deze vragen leidden altijd tot een boze ouder en tot onberekenbaar gedrag van die ouder en straf, wat voor antwoord ze ook gaf. Dus antwoordde ze maar helemaal niet meer. Dat was dan nog het meest veilig, dan kon ze dat in ieder geval niet nog meer fout doen! Zo’n ontdekking is vaak een grote schok voor het kind, maar geeft ook voor henzelf vaak direct inzicht in hun gevoelens.
In mijn praktijk werk ik regelmatig met een combinatie van tekenen, soms een tekening van de situatie, soms een tekening van hoe het kind zich voelde. Zeker voor jongere kinderen is dit vaak prettiger dan het verhaal nog eens vertellen. De woorden zijn soms nog niet in het kind aanwezig. Tijdens het maken van een tekening begeeft het kind zich onbewust weer in het moment van de situatie. Daarna kan deze tekening gebruikt worden tijdens de EMDR-sessie.
Met deze voorbeelden zal duidelijk zijn dat een EMDR-behandeling niet een snelle quick-fix is: het vergt tijd, voorbereiding, vertrouwen e.a. en dit kan best een tijdje duren.